Pani Zima

Zima o nas zapomniała,

suknia na niej mglistoszara.

Suknia na niej deszczem zmyta,

śniegu nie ma, mróz umyka.

Zima o nas zapomniała.

Jak ulepić mam bałwana?

Może z błota?

Trudna sprawa,

nie ma śniegu ni bałwana.

Zima o nas zapomniała,

siedzi w saniach poszarzała.

Co się stało? - szepcze cicho,

gdzież śnieg, znowu go zajdło licho?

Małe, sprytne i złośliwe,

choć udaje całkiem miłe,

jego przysmak, płatki śniegu,

licho zaś ma braci wielu

pewnie oni zjedli śnieg

i zmienili Zimy bieg.

Teraz siedzi całkiem sama,

w swoich saniach zapomniana.