Deszczowy ludzik

Deszczyk, kap, kap w okieneczko puka, czego deszczyku kochaniutki szukasz? Wczorajszych kropelek?

Tak,

były, sam widziałem, kiedy przez okienko rano

wyglądałem.

Płynęły zwinnie jak srebrne rybki po szybie, wyglądały,

zupełnie jak żywe, więc wziąłem lupę, co powiększa chyba ze sto razy, patrzę, a tam ludzik,

z uśmiechem na twarzy, pięknie mi się kłania i szybko się przedstawia.

Jestem kropla deszczu, a ty, jesteś nowy? No to śmigaj z nami jeśli jesteś gotowy.

Wziął mnie za ludzika deszczowego, mnie..... takiego wielkiego.

Uśmiechnąłem się więc najpiękniej jak umiałem, jestem, człowiekiem - powiedziałem.

Człowiekiem? A......już wiem, to są te dziwne stwory, które, gdy deszcz pada, noszą nad głowami takie dziwne, kolorowe wory. No wiesz, takie na patyku...

Roześmiałem się szczerze a gdy śmiać się przestałem o parasolach, deszczowemu ludzikowi, opowiedziałem.