SMOK BRUDAS I BIAŁY ZAMEK

Za siedmioma górami,

za siedmioma rzekami,

żyła sobie królewna

w zamku całkiem białym.

Kochała ten kolor

ta nasza królewna,

w zamku miała mebelki

z bielutkiego drewna.

Aż nagle, nieszczęście,

przyznacie to sami,

pod zamkiem zamieszkał

smok, brudasem zwany.

Każdego dnia z rana,

piłował długie, brudne pazury

o zamku białe mury.

Po tygodniu mury

czarne się zrobiły,

prosi piękna królewna

- smoku, bądź tak miły,

piłuj pazury stosownym narzędziem,

wówczas tobie, i mnie

żyć tu miło będzie.

Ale smok brudas

na błagania głuchy,

nadal piłował pazury i...

wycierał paluchy.

A ściany, coraz czarniejsze

zamek szpeciły,

królewnę do działania

poważnego zmusiły.

Wzięła mydło, pilnik,

giermków całą zgraję,

już ja cię smoku

od brudu odzwyczaję.

Złapali w sieć ogromną

smoka brudasa,

wrzucili go do fosy

niech z rybkami hasa.

A przy okazji, cielsko umyje,

i brudne pazury,

i uszy, i szyję.

I znów,

zamku mury są białe,

królewna,

czuje się w nim doskonale.

Ma więc dobry humor królewna nasza,

i smoka czyścioszka

na herbatkę zaprasza.