Jaś już Janem

 

 

Jaś Pytalski z racji wieku
Janem zwany dzisiaj
nadal dręczy pytaniami

żonę, wujka Zdzisia.

Ale teraz miast sopranem grubym głosem gada

z racji wieku więc już na to

trudna jakaś rada.
Więc zadręcza pytaniami piękną swoją żonę.
Czemu chamstwo na tym świecie nadal dozwolone?
Dzieciom pytaniami też dopieka szczerze.
Dlaczego teraz wszyscy siedzą w komputerze?
Teścia o ból głowy przyprawia czasami
kiedy pyta go słodko.
Drogi tato czy twa żona stanie się dewotką?
Teściowa drzwi zamyka gdy zięcia zobaczy,
ma już dosyć jego pytań w stylu,
czy mama raczy,
zwrócić uwagę na ubiór stosowny do wieku?
I bądź tu miły jako zięć człowieku.
Czy to prawda, że Kowalski nową wojnę zaczął?
A czy starą już zakończył alimenty płacąc?
A czy mama wie coś o tym, że ciotka Lucyna
usta swoje powiększyła?
I po co to, na co, i komu?
Jak jej już coraz bliżej do grobu.
I tak Jan bez ustanku
to pyta, to wytyka,
aż wreszcie kiedyś i jego zatkało

gdy go małe dziecko

o coś zapytało.